Op zondag 12 oktober ging ik met mijn gezin naar een plek waar dolfijnen in gevangenschap worden gehouden. We betaalden er schandalig veel geld om te zien hoe de beestjes allerlei trucjes uitvoerden. Mijn zoon was jarig en vond het geweldig zoals we allemaal wel verwacht hadden. En omdat hij het geweldig vond, waren wij allemaal gelukkig.

De kritiek nadien was, wel ja, vernietigend. Hoe durfde ik naar zo’n plek gaan? Hoe durfde ik mijn kinderen leren dat dierenmishandeling ok is als het ons eigen entertainment dient? Hoe durfde ik zelfs mijn kinderen niet opvoeden over het hele dierenmishandelingsverhaal? Fuck it, ze hadden gelijk. Dat meisje die ik voor het eerst had ontmoet, de vriendin die al 15 jaar een vriendin is, de ex-collega, de juf van mijn zoon. Ze hadden allemaal gelijk.