Het was zo’n avond. Zo’n avond waarbij het eerste dat ik deed wanneer de kindjes in bed lagen, een glas wijn uitschenken was. Zo’n avond die ongelooflijk kenmerkend is voor de rollercoaster die het single ouderschap is. Voor iemand die best wel weet wat ze wil, is deze rollercoaster eigenlijk strontvervelend.
“Er is een jongen verliefd op mij en hij wil mij heel de tijd kussen. Ieuw!” The struggle is zeer real voor mijn 5-jarige. Er zijn nu twee Ömers. Er is een kus-Ömer en een gewone Ömer. De gewone zit in broer zijn klas. Die is cool en het onderscheid is zeer belangrijk om de naschoolse verhalen te kunnen volgen.
Nog veertig minuten in het mooiste station dat hij ooit had gezien en hij had er al een heleboel gezien. Dat moest wel voorbijvliegen, maar ik moest zo dringend plassen. Het uitzicht mag nog mooi zijn, als je zo dringend moet, dan kan je er niet van genieten. Ik vond het niet meteen en bij gebrek aan personeel en duidelijk bewegwijzering vroeg ik hulp aan de mensen die het meest van al vertrouwd zijn met stations.
sleepingincleansheets.com 