Ga je wel eens vissen? Ze vroeg het mij in een penthouse cocktailbar in Brussel. De vraag an sich voelde letterlijk misplaatst. Neen dus, het lijkt me de saaiste “bezigheid” der bezigheden. Bespaar me ineens ook hoeveel rust de natuur je geeft en hoe mindful je ervan wordt. Je drinkt dure Gin, je rookt ultrafijne sigaretten en je hakken zijn hoger dan mijn balpen. Je maakt hier niemand iets wijs, trut.
Ik ben een positivo. Irritant optimistisch. Dat positief zijn, is een beetje ingebakken (een klein beetje maar, als ik er echt over nadenk) en grotendeels aangeleerd en positief geconditioneerd. Ervaring en overtuiging hebben me namelijk geleerd dat hoe positiever ik naar de wereld kijk, hoe mooier hij wordt. En toch, zijn er soms mensen waar ik eens scheef naar kijk. Omdat ik ze niet begrijp, omdat ik ze ook niet echt wil begrijpen of omdat ze gewoon idioot zijn.
1) Racisten. Kijk, je mag me allerlei theorieën geven over angst voor het onbekende. Je mag ook
*Update: Op 09/01/2015 wijdt Hautekiet zijn programma aan dit thema en mag ik deze blogpost kort toelichten. Tune in om 9u op Radio 1! http://www.radio1.be/hautekiet/scheiden-mensen-te-snel *
Dit is zonder meer de moeilijkste blogpost die ik tot nu toe heb proberen schrijven. Ik heb al minstens zeven keer alles gewist om opnieuw te beginnen.
Na de weddingboom en de babyboom, ben ik nu willens nillens in een verschrikkelijke echtscheidingsgolf beland. Nu probeer ik hier al een tijdje een samenhangende tekst over te schrijven en dat met een welbepaald doel. Ik wil namelijk pleiten voor minder scheidingen en meer liefdevol en niet zo liefdevol samen zijn. Het probleem is dat ik mezelf bij momenten hypocriet vind tijdens het schrijven. Want het lijkt alsof mijn relatie perfect is en dat is hij zeker niet (ebjem?). Het andere probleem is dat ik bang ben om mensen te kwetsen zonder dat ik het kwetsend bedoel.
Loslaten dan maar, wat maakt het uit? Wel, veel eigenlijk. Heel deze blog is er gekomen omdat ik wilde schrijven en in dat schrijven wilde groeien. Er is zelfs een stiekeme droom om ooit een roman te schrijven. Als het dan niet lukt om een blogpost te schrijven over een specifiek onderwerp, vind ik dat vervelend. Heel vervelend! Dus ga ik het doen, ik ga het gewoon doen.
Gerhilde Maakt nomineerde mij voor de sunshine award! Superleuk natuurlijk, want ik ben nog maar nèt gestart en ik word al opgemerkt door een blogster met veel meer ervaring!
sleepingincleansheets.com 