Zal ik nog even samenvatten? Het begon bij deze tweet:
Gevolgd door heel veel boze mensen en het eindigt zo ongeveer bij een NYTimes-artikel. Al heb ik niet het gevoel dat het echt al voorbij is.
Weet je wat ik heel leuk vind om te doen in zo’n gevallen? Op zoek gaan naar nuance. Heel vaak vind je die ook. Dan zijn er mensen die zeggen: hey hey, je kan dat ook zo bekijken en dan krijgt die de wind van voren en dan geef ik die een like en denk ik: zo, op naar mijn volgend geprivilegieerd luxeprobleem. Maar deze keer vond ik die nuance niet terug. Dus misschien is het eens mijn beurt om de wind van voren te krijgen omdat ik er een klein scherp hoekje af wil vijlen.
Ongelukkig geformuleerd
Dat is wel het minste dat je kan zeggen. Een vrouw letterlijk toestemming geven om haar kind te voeden, is behoorlijk absurd. Het feit dat zoveel mensen erover struikelen, geeft ook wel aan in welke gigantische post-truth samenleving we leven en hoe hard we belang hechten aan emotioneel taalgebruik. Stel je voor dat er had gestaan: “of course breastfeeding is allowed 🙂 “, dan werd het al een heel andere conversatie.
Hello from the other siiiiiide!
Kijk, ik zou het geweldig vinden, mochten moeders overal de borsten bovenhalen en hun kindjes eten geven zonder enige gevolgen. Geen rare bikken, geen fronsende wenkbrauwen, geen opmerkingen, niks. Dat is wat ik echt wil. Ik ben keihard pro #normalizebreastfeeding.
En nu ben ik hier toch met mijn ‘maar’. Maar een vliegtuig is een heel andere biotoop dan de wereld waarin we dagelijks leven. Daar komen mensen van allerlei achtergronden en culturen samen en die moeten voor ieders veiligheid daar een aantal uren vreedzaam op elkaar gepropt de wereld rond kunnen vliegen.
Stel je voor dat er iemand uit een bepaalde Thaïse regio naast mij zit en luid boert na het eten omdat hij het vliegtuig om één of andere bizarre reden lekker vond. Dan ga ik dat afschuwelijk vinden. Ik krijg walgneigingen van luide boeren terwijl dat voor hem wenselijk, beleefd en voortreffelijk gedrag is. Ik zou dat heel vervelend vinden.
Op een gammel busje in de Filipijnen leerde ik dat het ok is om je flipflops uit te doen en je voetjes gezellig tussen de gevulde zitjes voor je te proppen. Mocht iemand dit op een vliegtuig doen, zou ik dit niet ok vinden.
En zo zijn er ook plaatsen in de wereld waar borstvoeding een discrete aangelegenheid hoort te zijn. Waar dat de beleefde manier van doen is. In Centraal-Afrika is het geen issue, in sommige regio’s in India is het normaal om je baby onder je sari te voeden. Hier in het Westen winnen we het gevecht om in het openbaar te voeden (en terecht). Maar reizen is een confrontatie met je eigen normen en waarden. Wat normaal is voor jou, is niet normaal voor een ander. Er zijn momenten waarop ons gevecht voor overal borstvoeden absolute prioriteit heeft, maar niet op een vliegtuig waar de veiligheid een veel hogere prioriteit heeft.
#normalizebreastfeeding sowieso, maar toch ook wel #safetyfirst ✌️
sleepingincleansheets.com 