Het was rustig in mama-oorlogland. Iedereen was op reis, stond niet in de file, had wat klachten over de kapotte airco in de trein, maar over ’t algemeen waren de mama’s gelukkig deze zomer. Duizenden kleine zwembadjes in evenveel tuinen en miljoenen worstjes op de barbecues hebben nu eenmaal een gelukkig effect op de mensen. Om nog maar te zwijgen over de rivieren gin-tonic die we samen gedronken hebben.
Maar die eerste schooldag komt eraan en het is weer tijd om alle mama’s op de matjes te roepen en te zeggen wat ze wel en niet moeten doen. Het roept fluffy herinneringen op aan de borstvoeding vs flesjesvoeding – discussies van vroeger. Geweldig, vond ik dat.
En nu zijn we terug vertrokken! Ik heb de eerste blog gelezen met “wat ik vooral niet moet doen” bij de start van het schooljaar. Insert kotsemmer en zet je schrap.
“Een Anna & Elsa/Spiderman/Minion-tas/drinkbeker of tas bij een grote winkelketen aanschaffen Want serieus, daar loopt de hele school al mee. Dat betekent: die van jouw zoon of dochter raakt supersnel zoek. Populaire plaatjes kan, mits bij een obscuur winkeltje gescoord. Zodat je ervan verzekerd bent dat je kind een unicum heeft en je dus niet met een drinkbeker van iemand anders eindigt.”
Wat??? Ma echt, wat?!? In grote winkelketens koop je alles in één keer. Er is GEEN TIJD om naar 20 “obscure winkeltjes” te gaan om al het gerief te verzamelen. Bovendien betaal je in kleine winkeltjes 20 keer zoveel als in de grote ketens, dus kunnen we even een beetje realistisch doen? Ik ga op 1 september naar een megagigantische winkel samen met mijn kinderen, mijn shit bij elkaar proberen houden en hopen dat ik alles in één keer meeheb. En ’s avonds ga ik aan mijn lief vragen om mij een vaas wijn in te schenken en blij zijn dat het voorbij is.
Kunnen we ook even stilstaan bij het feit dat we die dingen kopen voor onze kinderen en niet voor onszelf? Mijn zoon is superblij met zijn drinkfles van Paw Patrol en mijn dochter vindt haar K3 pennenzak mooier dan alles wat ze ooit al heeft gezien. Het zijn de enige kitscherig commerciële zaken die ze mochten hebben van mij en ik ben echt content dat zij er zo blij mee zijn.
“Gepersonaliseerde labelstickers Handig, denk je. Om dat gedoe uit punt één te voorkomen. Maar je reinste geldklopperij. Alles wat voorzien moet worden van een naam, voorzie je van een naam met een watervaste stift. Stukken goedkoper, want die stickers vallen er na twee vaatwasjes af. Heb je dus he-le-maal niks aan.”
Ok, trut, ik heb net 45 EUR uitgegeven aan labels en voel me nu stoem. Bedankt.
“Je kind naar school sturen in een hip spijkerjack van de Zara Zelfde probleem: loopt ook ie-de-reen in. En voor je het weet zit je in surrealistische roulette van spijkerjasjes waarbij je geen idee hebt welk jasje je nu weer mee naar huis hebt of hoe het jasje er van jouw kind er nou ook alweer uitzag. Typisch gevalletje waar je hersens van gaan koken. Niet doen. Brei zelf een jas. Ofzo.”
Oh, ik wist niet dat mijn kind pas uniek was bij het dragen van een zelfgemaakte jas? Ik dacht dat mijn kind sowieso wel wat speciaal was gewoon omdat hij en zij nogal ja UNIEK ZIJN!!
“De eerste dag jankend door de ramen naar je kind kijken Dat maakt het er voor iedereen moeilijker op. Voor de juf of meester, voor je kind, voor jou. Ja, het is een mijlpaal van jewelste, maar grienen: dat doe je uit het zicht van iedereen, om de hoek, in de auto of thuis. Huilen mag best. Maar hou het privé, oké? En weet: die andere moeders lullen erop los. Ook over jou, ja, en je jankbui.”
Toegegeven, ik ga keihard mijn best doen om ervoor te zorgen dat mijn kinderen mij niet zien wenen. Want mijn dochter gaat naar het eerste leerjaar en ik vind dat meeeeeega emo omdat ze veel te vlug groot wordt. Maar ik wil natuurlijk niet dat zij overstuur is omdat ik sta te janken. MAAR voor de rest: jank ik precies waar en wanneer ik dat verdorie wil. Toen mijne Willem voor het eerst naar school ging, heb ik gejankt op de speelplaats en een superdikke knuffel gekregen van de mama van Maya en ik voelde me geweldig gesteund. En als andere mama’s daar al over zouden roddelen, dan is dat waarschijnlijk omdat ze jaloers zijn op mijn perfect welgevormd poepje dat er na 2 kinderen en een miljoen pizza’s nog altijd schitterend uitziet.
De blogpost gaat zo maar door. Je mag de juf niet te lang bezighouden met je vragen na school, maar je moet wel genoeg interesse tonen. Je mag geen blauwe bessen meegeven omdat die vlekken maken, maar wel ander fruit (in partjes). Enzovoort enzovoort.
Fuck dat allemaal! Doe waar je zin in hebt! Jank! Lach! Ga wèl bij het oudercomité! Ga helemaal niet bij het oudercomité! Shop in boetiekjes! Shop in de Carrefour! Brei een jas! Koop een jas in de Zara! Niemand geeft er ook maar iets om, dus waarom zou jij dat wel doen?
sleepingincleansheets.com 