Gene paniek! Ik word geen fashion blogster. Ik heb het geduld niet om 20 miljoen foto’s van mezelf te laten nemen terwijl ik “sexy” in de lens kijk. Maar in mijn eeuwige zoektocht naar goeie blogs voor mijn fantastische job, kom ik ze wel heel vaak tegen. En nu moet ik toch even iets delen met jullie: de mom-jeans is terug! Kreejzie!
Nu ben ik geen grote fashionfan, maar wel een extreme woordenfan en vraag ik u, beste lezer, defuck zijn mom-jeans en waarom heten die zo?
Eerst de wat. Mom-jeans zijn hoge jeansbroeken zonder vorm met een gigantisch kruis en wat jeansstof in de vorm van een jutten zak over de poep. Lelijke, vormeloze jeansbroeken quoi. Je combineert het met nog veel lelijkere kleren en dan ben je helemaal mee!
Maar waarom zijn dit mom-jeans? Omdat ze zo comfortabel zitten, zeggen sommigen. Nee, kom, even serieus. Weet je wat comfortabel zit? Mijn pyjamabroek. Een pyjamabroek zou dus eigenlijk een mamabroek moeten heten volgens die logica, want die zit zo comfortabel.
Nu weet ik niet wie die namen bedenkt, maar ik heb heel heel heel veel adjectieven die spontaan in mij opkomen wanneer ik rustig nadenk over het moederschap. ‘Comfortabel’ komt zelfs niet in de buurt. Ik vind het moederschap 90% van de tijd heerlijk, 10% van de tijd verschrikkelijk, 70 % van de tijd angstaanjagend. Maar comfortabel? Nooit.
Ah maar wacht, je kleding moet misschien comfortabel zitten om alle niet-comfortabele mama-activiteiten uit te voeren. Nee nee, kom moedertjes, dat gaan we toch niet doen hé? We gaan ons toch niet laten gaan in joggingbroeken en oversized t-shirts gewoon omdat we mama’s zijn? Een beetje spuugsel op onze kleren, ja. Confituurafdrukken op onze billen, ook ja. Roze aardbeientandpastaresten in ons haar, natuurlijk! Maar daarnaast gaan we toch allemaal blijven dragen wat we graag dragen, kinderen of geen kinderen toch?Bovendien is mijn poepje mijn grootste troef. Hij is klein, compact en stevig en ik flaunt er keigraag mee. Dus die blijft mooi in een strakke jeans zitten.
Ik zou deze broek graag ‘some idiot thinks our job is comfortable’-jeans willen noemen, oproepen om die nooit te dragen en dan weer verder gaan met ons leven. Deal? Deal!