* Een stukje vanonder het stof gehaald voor al wie daar vandaag nood aan zou hebben.*
Allerliefste ploetermoeder,
Je jongleert met pampers, body’s, bananen, betterfoodkoekjes, zeemvellen en washandjes. Je multitasked het (op)voeden, kleden, spelen, lezen, was bijhouden, pc-bankieren, strijken, afstoffen en dweilen. Je bent gelukkig wanneer jullie allebei de uitputting wegdenken en tijd maken om bij te praten, samen een filmpje te kijken en gezellig onder de dekens te kruipen.
Je bent volledig vertrouwd met volgend fenomeen:
Ik ga naar het toilet. Ik moest eigenlijk al een paar uur plassen, wordt dringend. Hmm die luier ligt hier, stinkt een beetje. Ik pak hem op om hem in de vuilbak te gooien. Vlug deze vuile pyjama van de grond rapen, die leg ik op de trap om naar boven te nemen (hierbij wandel je voorbij de toiletdeur, maar er gaat niet direct een belletje rinkelen). Oei, snottebel-alarm ! Ik neem een zakdoek om dit weg te vegen. Ik gooi de luier weg. Ik onderbreek mijn gedachten om gediceerd tegen mijn kind te zeggen:“Neen, je mag niet gooien met je boekje!“ Ik veeg de snottebel weg. Ik ruik een volgende luier en tegelijkertijd maakt de babyfoon mij duidelijk dat ik misschien eerst naar boven moet. Ik twijfel. Ik haal de baby naar beneden, installeert hem in zijn wippertje. Ik verschoon de bewuste luier. Dan denk ik:“Damn, ik moet echt dringend plassen…“
Je avonden zijn gevuld met strijken, koken, de keuken opruimen en uitgeput in de zetel neerploffen. Je vrije momentjes tussendoor vul je met het zoeken naar ouderschapstips om je zelfzekerheid op te krikken. Je wordt compleet ambetant van al die mensen die roepen dat je consequent moet zijn! Je schakelt over op lege televisie, een goed boek en chocolade. Je bestudeert je agenda op zoek naar een moment om de kleerkasten van je kindjes verder aan te vullen (waarom groeien die zo vlug???) en een momentje om te sporten (weg met dat post-bevallingsbuikje) en een beetje cultuur. Je vervangt een beetje cultuur door het lezen van de krant. Je vervangt de krant door de weekendkrant. Je vervangt de weekendkrant door kijken naar Ter Zake. Super, kan je combineren met strijken en ondertussen word je wat wereldwijzer.
Je will zo’n toffe, creatieve mama zijn. Je verdiept je in het maken van cupcakes en zelfgenaaide kleedjes. Je geeft het op, loopt naar de bakker en de hema. Kind weet toch niet dat het niet uit de oven of van de naaimachine komt !
De avondjes dat je je ogen sluit voor je huishouden en je kindjes braaf slapen, zijn de hemel. Neen, je hebt dan niet per se zin om je vettig haar te wassen, je onderspuugde trui uit te spelen en een propere te zoeken om eentje te gaan drinken. Maar je doet het toch, want ooit worden je kindjes wat zelfstandiger, krijg je wat meer slaap en dan is de impact van 1 avondje laat in bed liggen minder dramatisch. En dan wil je niet plots opnieuw op zoek naar vriendinnen. En eens je daar je zit, met je fris pintje ben je best gelukkig dat je toch de moeite deed.
En dan komt dat moment dat iemand aan je mouw sleurt en het is NIET een kind. Het is je job, je vriendin, je zus, je broer, je partner. Het is iets of iemand en het roept : “Hey ! Ik krijg geen aandacht!!!“ Het is niet echt roepen, maar het voelt als roepen. En dan, liefste ploetermoeder, maak je DE grote klassieke fout. Ik ben hier niet om de functie van het geweten in twijfel te trekken, maar ik ben behoorlijk zeker dat het niet dient om in deze situatie zijn nut te bewijzen. Toch doe je het: je voelt je schuldig! Je denkt dat je faalt, je denkt dat niemand of niets om jouw kind heeft gevraagd behalve jijzelf en je partner, dus moet je maar zorgen dat al de rest maar blijft lopen zoals het altijd al deed.
Maar lieve mama, er zijn maar 24 uren in een dag. Je doet het prachtig met je kind(eren) ook al voel je soms de neiging om ze tegen het plafond te plakken en jezelf een glaasje wijn in te schenken! Je huishouden kan je absoluut niet beter runnen dan je nu doet, want anders word je gek. En laten we eerlijk zijn, zo erg is het echt niet dat je afwas niet gedaan is. Je partner ziet je graag en jullie zijn het grootste deel van de tijd bijzonder gelukkig samen en in deze tijden is dat al heel veel. Wie nu roept om aandacht en niet behoort tot je kerngezin moet maar even wachten. Wie je echt graag ziet, heeft dat geduld wel. En die job… Tja, geen enkele job is belangrijker dan je kinderen. Zo simpel is dat!
Fuck dat schuldgevoel! Fuck supermama, supercollega, superpartner, supervriendin en supervrouw tegelijk proberen zijn! Maak een blokkentoren en geniet van je kindje te horen lachen wanneer de toren BOEM doet. Schenk jezelf een theetje in, neem er een pakje koekjes bij, relax, je doet het echt echt echt heel goed!!!
Liefs,
uw mede-ploetermoeder
sleepingincleansheets.com 