*Update: Op 09/01/2015 wijdt Hautekiet zijn programma aan dit thema en mag ik deze blogpost kort toelichten. Tune in om 9u op Radio 1! http://www.radio1.be/hautekiet/scheiden-mensen-te-snel *
Dit is zonder meer de moeilijkste blogpost die ik tot nu toe heb proberen schrijven. Ik heb al minstens zeven keer alles gewist om opnieuw te beginnen.
Na de weddingboom en de babyboom, ben ik nu willens nillens in een verschrikkelijke echtscheidingsgolf beland. Nu probeer ik hier al een tijdje een samenhangende tekst over te schrijven en dat met een welbepaald doel. Ik wil namelijk pleiten voor minder scheidingen en meer liefdevol en niet zo liefdevol samen zijn. Het probleem is dat ik mezelf bij momenten hypocriet vind tijdens het schrijven. Want het lijkt alsof mijn relatie perfect is en dat is hij zeker niet (ebjem?). Het andere probleem is dat ik bang ben om mensen te kwetsen zonder dat ik het kwetsend bedoel.
Loslaten dan maar, wat maakt het uit? Wel, veel eigenlijk. Heel deze blog is er gekomen omdat ik wilde schrijven en in dat schrijven wilde groeien. Er is zelfs een stiekeme droom om ooit een roman te schrijven. Als het dan niet lukt om een blogpost te schrijven over een specifiek onderwerp, vind ik dat vervelend. Heel vervelend! Dus ga ik het doen, ik ga het gewoon doen.
Afscheid en afstand.
Relaties zijn fucking moeilijk. Even fucking moeilijk als bloggen over scheidingen, zo blijkt nu. Maar scheidingen zijn echt nog veel veel erger. Praktisch en financieel zijn ze hopeloos, maar dat is nog maar het begin. Je moet rouwen en afscheid nemen van heel je leven zoals je je het had voorgesteld. Ooit zag je in die ander de grootste liefde van je leven. Die ander heeft ooit jouw hart zo hard doen slaan en je bloednerveus gemaakt toen jullie afgesproken hadden bij dat restaurantje. Herinner je nog de stroom aan hormonen die door je lijf gierde de eerste keer dat jullie kusten? Goed, dat is misschien lang geleden en kan nu geklasseerd worden als schattig. Ik heb het over de persoon bij wie je kan huilen, geen discreet traantje wegpinken bij een onnozele film, maar echt passioneel wenen. De persoon die je Dafalgans brengt bij je zwaarste kater en je meest afschuwelijke griep. Honderd keer luistert hij naar je zelfde mopje en dat verhaal over die ene vriendin die hij amper kent. Je laat scheetjes in bed bij hem en jullie kunnen daar samen hartelijk om gelachen. De grootste tegenslagen kan je enkel samen verwerken, in elkaars armen. De naakste naaktheid (ja, ik bedoel die bloederige bevalling) is enkel voor zijn ogen bestemd. Er is zoveel intimiteit en vertrouwelijkheid ontstaan dat jullie overlopen van liefde en een gigantisch levenslang engagement aangaan. Kinderen, een huwelijk, een huis, iets dat jullie verbindt voor heel lang, soms levenslang.
En dan zijn er ineens redenen om dat engagement te verbreken. Niemand heeft ze bewust meegebracht, ze zijn jullie relatie ingeslopen zonder dat iemand dat ooit wilde. En nu moet je afscheid en afstand nemen. Afstand van je emoties, van hem (of haar) om jullie leven zoals jullie het opgebouwd hebben te delen door twee. De wiskunde zal nooit kloppen, jullie blijven sowieso achter met minder.
Alleen maar slachtoffers.
Elke dag hoop ik dat mensen beseffen dat er in een scheiding alleen maar slachtoffers zijn. Want ook scheiden doe je samen en iedereen wordt er ongelukkiger van. Er is niets zo grijs als een scheiding. De vrouw met de affaire, de man die 80 uren per week werkt, de vrouw die stopt met praten, de man die stopt met vragen, de vrouw die het liet gebeuren, de man die er nog niet klaar voor was. Allemaal hebben ze redenen die naar die ene beslissing lijken te leiden. Ik hoop maar dat alle opgetelde redenen effectief niet anders konden dan leiden tot een breuk. Want, die scheiding is de joker die je inzet wanneer al je andere kaarten op zijn. Dat moet het toch zijn. Dat is wat ik mijn kinderen zal leren. Blijf niet ongelukkig omdat je je zekerheden niet wil opgeven of omdat je bang bent om mensen te ontgoochelen.
Maar wat ik ze ook zal leren is het volgende en is minstens even belangrijk: Er zullen momenten zijn, veel momenten, dat je ongelukkig bent. Dat is ok, dat hoort bij het leven. Geen enkele relatie zal levenslang aan je verwachtingen voldoen. Voor je beslist om komaf te maken met die persoon omdat je denkt dat hij of zij je ongelukkig maakt of voor je die persoon laat gaan, verzeker je ervan dat je alles gedaan hebt dat je kon om het tij te doen keren. Praat samen en als dat samen niet meer lukt, ga iemand zoeken die jullie kan helpen praten met elkaar. Biecht alles op dat je moet opbiechten. Leg je hart naakt en kwetsbaar op tafel. Smeek. Overtuig jezelf dat vertrouwen kan hersteld worden. Laat de waarheid kwetsen waar nodig en zalf overal. Doe iets geks, ga op reis, neem verlof zonder wedde, ga dansen op een trouwfeest. Voor je die veel te definitieve knoop doorhakt, wees zeker dat je absoluut niet anders kon. Spijt om wat je niet hebt gedaan, komt altijd te laat.
sleepingincleansheets.com 