Ik ga niet meer naar dolfijnen kijken, beloofd.

Op zondag 12 oktober ging ik met mijn gezin naar een plek waar dolfijnen in gevangenschap worden gehouden. We betaalden er schandalig veel geld om te zien hoe de beestjes allerlei trucjes uitvoerden. Mijn zoon was jarig en vond het geweldig zoals we allemaal wel verwacht hadden. En omdat hij het geweldig vond, waren wij allemaal gelukkig.

De kritiek nadien was, wel ja, vernietigend. Hoe durfde ik naar zo’n plek gaan? Hoe durfde ik mijn kinderen leren dat dierenmishandeling ok is als het ons eigen entertainment dient? Hoe durfde ik zelfs mijn kinderen niet opvoeden over het hele dierenmishandelingsverhaal? Fuck it, ze hadden gelijk. Dat meisje die ik voor het eerst had ontmoet, de vriendin die al 15 jaar een vriendin is, de ex-collega, de juf van mijn zoon. Ze hadden allemaal gelijk.

Ik besefte dat ik mij te lang had verstopt achter dit idee: “Ik had zoveel theoretische principes voor ik kinderen kreeg, maar je kan daar niet aan blijven vasthouden eenmaal ze er zijn!”
Voor een stuk is dat waar. Ik mag dan bijvoorbeeld wel gruwelen van de hele Studio 100-commerce, het is bijna onvermijdelijk dat het mijn huis binnen sluipt. Maar voor een groter stuk is het een excuus, een heel flauw excuus eigenlijk.

Dus waarom niet proberen om voor zero waste te gaan? Alvast zeker niet omdat ik twee kleuters heb!
Integendeel, ik heb maar ineens besloten om ze mee op sleeptouw te nemen vandaag naar de markt. Het is niet omdat ik ze deze maand verkeerd heb opgevoed over dierenwelzijn dat ik ze toch niet wat milieubewustzijn kan bijbrengen.
Wie graag alle plastic en paraffine houdende zakjes achterwege laat, is eraan voor de moeite. Twintig keer herhaald en toch thuis gekomen met restafval. Voortaan ga ik dus toch met katoenen zakken naar de supermarkt, waar ik mijn groenten en fruit zelf kan verpakken zoals ik dat wil. Of bij “den Turk” zoals we er hier in Gent veel hebben. Die zijn altijd supersympathiek en zullen er ongetwijfeld geen probleem van maken om mijn witloofstronkjes in een eigen katoenen zakje te droppen.

Wie niet geweldig handig is of geen tijd heeft om er zelf te maken, kan mooie (trendy, durf ik ze zelf noemen) katoenen zakjes voor groenten en fruit bestellen en in de brievenbus laten leveren! Je vindt ze onder andere hier! De broodzakken lijken mij ook erg handig en zijn alvast onderweg naar mijn adres. Broodzakken mogen namelijk niet bij het oud papier omdat er een laagje paraffine op de binnenkant van de broodzak ligt. Dat recycleer ik dus al jaaaaaaaren verkeerd. Maar goed, moeder leert bij!