“Is je kind in de hoek zetten wel zo’n onschuldig opvoedmiddel?” Deze vraag stond ineens in mijn Facebook nieuwsoverzicht. Het was de kop van een artikel van De Morgen en het maakte mij al pisnijdig nog voor ik doorgeklikt had. Uiteraard moest ik niet doorklikken, niemand dwong mij, maar het was sterker dan mezelf.
Dus, een kind in de hoek zetten is maar een oplossing op korte termijn. Ok, kan ik mee leven. Ik heb er tot nu toe ook nog geen structurele effecten van waargenomen, dus misschien hebben ze wel een punt. Maar dan worden ze echt helemaal wollie hippie en verliezen ze al hun krediet! Want, zo zeggen ze, strafmomenten zijn momenten van grote emotionele stress voor kinderen, momenten waar ze zich helemaal niet afgewezen mogen voelen, maar integendeel geliefd en overladen met knuffels!
Ik begrijp niet waarom mensen heel dat opvoedkundig proces zo nodeloos ingewikkeld willen maken. Opvoeden is echt al verwarrend en angstaanjagend genoeg zonder al die wijzende vingertjes van die wacko mama’s en opvoedkundigen. Kindjes die heel de dag bepamperd en vertroeteld worden, zijn de etterbakjes van morgen. Punt uit. Wanneer mijn zoon iets stouts doet, gaat hij twee minuten op de stoute trap zitten. Wanneer hij de schil van zijn banaan in de GFT-bak gooit, krijgt hij complimenten tot hij straalt van trots. Geen emotionele stress, niemand voelt zich geïsoleerd, we leven allemaal gelukkig en gezond.
Dus, kroost.org en alle andere mensen die denken dat elke straf vervangen kan worden door een goed gesprek en een dikke knuffel : dat is dikke onzin! En laat ons nu gewoon verder opvoeden.
sleepingincleansheets.com 